Wat betekent "hondenras" precies?
Een hondenras is een specifieke en herkenbare foklijn van een huishond. De Fédération Cynologique Internationale (FCI) heeft momenteel ongeveer 370 verschillende hondenrassen geregistreerd en erkend. De kynologische koepelorganisatie verdeelt de hondenrassen op basis van uiterlijk en karakter in verschillende groepen en secties. Er zijn 10 FCI-groepen, waaronder bijvoorbeeld FCI-groep 1: herdershonden en veedrijvers, of FCI-groep 3: terriërs.
Welke hond past bij mij?
Dit is de allesbepalende vraag bij de aanschaf van een hond. Wie een viervoetige vriend wil opnemen, moet zich enigszins verdiepen in de verschillende hondenrassen. Het hoeft niet altijd om een raszuivere pup te gaan; zelfs bij kruisingen uit het asiel kunnen de verschillende rascombinaties ons inzicht geven over bijvoorbeeld hoe groot de hond wordt of of hij mogelijk een jachtinstinct heeft. Uiteindelijk bepaalt echter niet alleen het ras en de eigenschappen daarvan de ontwikkeling en het gedrag van de viervoeter, maar ook de opvoeding en socialisatie.
Gewicht: 60 - 80 kg
Schouderhoogte: 65 - 90 cm
Gemiddelde levensverwachting: 6-10 jaar
Kleuren: beige, roodbruin, bruin, wit
Indeling: FCI-groep 2 Pinschers en Schnauzers - Molossers - Zwitserse Sennenhonden
De geschiedenis en herkomst van de Sint-Bernard
Vanwege zijn oorsprong wordt de Sint-Bernard vaak ook St. Bernhardshond genoemd. De eerste Sint-Bernards leefden en werkten in een door monniken beheerd gasthuis op de Grote Sint-Bernhardpas in de Zwitserse Alpen. De stamvader van het ras wordt gezien als een Sint-Bernard genaamd Barry, die volgens historische gegevens ongeveer 40 mensen het leven redde die bedolven waren onder een lawine. Verhalen als deze gaven de Sint-Bernard zijn bijzondere reputatie als held en redder in nood. De Sint-Bernard bestaat vermoedelijk sinds het einde van de 17e eeuw. Toen was hij echter aanzienlijk kleiner en woog slechts 40 tot 50 kg. Het typische uiterlijk van de beerachtige hond, zoals we dat nu kennen, ontstond pas in de 19e eeuw. De kolossen van tegenwoordig, die tussen de 60 en 80 kg wegen, zouden door hun gestalte nauwelijks geschikt zijn voor bergdiensten zoals die door de monniken in het gasthuis werden uitgevoerd. De eeuwenlange fokkerij naar steeds grotere en zwaardere Molossers bedreigt de toekomst van het ras. De honden lijden niet alleen aan ernstige gewrichtsproblemen, maar kunnen ook niet langer voldoen aan hun karakter van een wendbare redder. Tegenwoordig behoort de Sint-Bernard tot de massiefste hondenrassen ter wereld.
Karakter en aard van de Sint-Bernard als lawinehond
De Sint-Bernard is niet alleen een bijzonder kalme en tolerante metgezel, maar ook zeer gevoelig en goedaardig. Een echte zachte reus dus. De Sint-Bernard staat bekend als lawinehond omdat hij een zeer goede neus heeft. Maar de Sint-Bernard helpt niet alleen in nood, hij probeert deze zelfs te voorkomen. Hij heeft een uitgesproken waak- en beschermingsinstinct, wat hem ideaal maakt als familiehond. Bijna geen enkel ander hondenras staat zo bekend als kindvriendelijk als deze beerachtige viervoeter. Met kleine kinderen en baby's is hij geduldig, nauwelijks uit zijn evenwicht te brengen en in de regel nooit agressief. Hij staat boven de dingen en kan het ook met de meeste soortgenoten goed vinden. Hoewel de Sint-Bernard zelfverzekerd en soms een beetje eigenwijs kan zijn, kiest hij bij confrontaties meestal de vreedzamere en makkelijkere weg. Van nature is de hond van de Sint-Bernhardpas eerder rustig, blaft niet en houdt ervan te ontspannen en te knuffelen met zijn familie. Menselijk contact is erg belangrijk voor hem. Sint-Bernards worden vaak als lui beschouwd, wat meestal te maken heeft met hun fysieke en fokgerelateerde eigenschappen. Daarom is het erg belangrijk om de Sint-Bernard zo slank mogelijk te houden om zijn leven te verlengen en hem zo lang mogelijk actief te houden.
Opvoeding - De Sint-Bernard is niet per se een hond voor beginners
Vanwege zijn kracht en grootte is de Sint-Bernard niet per se een hond voor beginners. Hij heeft een intensieve en consequente opvoeding nodig. Een hondenschool, bij voorkeur met privélessen, is een must voor zo'n zware en zelfverzekerde hond als de Sint-Bernard. Omdat hij zeer gevoelig en goedaardig is, moet de Sint-Bernard zeer liefdevol en met veel geduld worden opgevoed. Straffen en verbale hardheid treffen de zachte reus erg en horen daarom niet thuis in het leven met een Sint-Bernard. Door zijn goedaardige aard kan hij met liefde, regelmatige training en motiverende lof uitstekend worden opgevoed.
Het houden van een Sint-Bernard
De honden van de Sint-Bernhardpas hebben veel ruimte nodig. Het is het beste om ze op het platteland of op een terrein met een tuin te houden. Regelmatige lichaamsbeweging is erg belangrijk om de Sint-Bernard wendbaar en fit te houden. Hij is echter geen hond voor sporters; hij houdt van lange, rustige wandelingen in de natuur. Hitte moet worden vermeden, omdat de Sint-Bernard zowel fysiek als mentaal lijdt onder hoge temperaturen. Hij leefde immers vroeger onder zware weersomstandigheden zoals sneeuw en vorst - dit is diep in zijn genen verankerd.
Mode- en verzorgingstips/maatadvies voor de Sint-Bernard
De dichte vacht van de Sint-Bernard beschermt hem tegen wind en weer en is, of deze nu kort of lang is, gemakkelijk te onderhouden. Met een geschikte borstel die niet alleen de vacht ontwart, maar ook de huid licht masseert, kun je de gevoelige hondenhuid en vacht verzorgen en gezond houden. Hiervoor is bijvoorbeeld de langhaarkam Resolve uit de William Walker Care Collectie ideaal. De Sint-Bernard heeft een halsomtrek van ongeveer 55 tot 70 cm en heeft meestal maat XL of XXL nodig.
